Eugenia Zielińska urodziła się ok. 1923 roku w Dniepropietrowsku jako córka Polaka i Rosjanki. W 1941 roku Dnipropietrowsk zajęły wojska niemieckie. Była świadkiem wywózek ludności żydowskiej z miasta.
W czasie II Wojny Światowej Eugenia Zielińska wyjechała do pracy do Prus Wschodnich. Była pomocą domową u niemieckiej rodziny Boden w Braniewie. Pamięta aresztowanie za złamanie ciszy nocnej. Później Eugenia podjęła pracę u niemieckiego piekarza – Antoniego Linnera. W Braniewie poznała także swojego przyszłego męża – polskiego robotnika przymusowego z Warszawy. Za mąż wyszła w 1943 roku.
W 1950 roku przyjechała do Olsztyna, gdzie podjęła pracę jako nauczycielka języka rosyjskiego w żeńskim gimnazjum. Później pracowała jako tłumaczka języka rosyjskiego w Kortowie, a następnie w Technikum Ekonomicznym. Na emeryturę przeszła w 1978 roku. W czasie stanu wojennego podjęła pracę w Handlowej Spółdzielni Inwalidów, w której pracowała do końca lat 80.
Posłuchaj jej opowieści, zachowanej w Archiwum Historii Audiowizualnej Warmii i Mazur.
